- wypełnić się
- сов.1) запо́лниться, напо́лниться2) округли́ться
policzki się wypełniły — щёки округли́лись
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
wypełnić się
Смотреть что такое "wypełnić się" в других словарях:
wypełniać się – wypełnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się pełnym czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wanna wypełniła się wodą. Koszyk wypełnił się grzybami. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wypełnić — dk VIa, wypełnićnię, wypełnićnisz, wypełnićnij a. wypełnićpełń, wypełnićnił, wypełnićniony wypełniać ndk I, wypełnićam, wypełnićasz, wypełnićają, wypełnićaj, wypełnićał, wypełnićany 1. «uczynić coś pełnym, nalać, nasypać, nakłaść czegoś w coś do… … Słownik języka polskiego
rozdzwonić się — dk VIa, rozdzwonić sięni się, rozdzwonić sięnił się rozdzwaniać się ndk I, rozdzwonić sięnia się, rozdzwonić sięają się 1. «zacząć głośno i długo dzwonić; rozbrzmieć, rozdźwięczeć się» Rozdzwonił się dzwon na wieży. Rozdzwonił się telefon.… … Słownik języka polskiego
zaszklić się — dk VIa, zaszklić sięszkli się, zaszklić sięszklił się «powlec się, wypełnić się czymś szklistym, przezroczystym, błyszczącym jak szkło; zabłysnąć jak szkło» Oczy mu się zaszkliły … Słownik języka polskiego
nabiec — a. nabiegnąć dk Vc, nabiecbiegnie, nabiecbiegł, nabiecgła, nabiecbiegły nabiegać ndk I, nabiecga, nabiecają «nabrzmieć, napełnić się, wypełnić się czym (np. krwią, sokami, łzami itp.); o krwi, sokach, łzach itp.: napłynąć, wypełnić, wezbrać» Oczy … Słownik języka polskiego
nabrać — dk IX, nabraćbiorę, nabraćbierzesz, nabraćbierz, nabraćbrał, nabraćbrany nabierać ndk I, nabraćam, nabraćasz, nabraćają, nabraćaj, nabraćał, nabraćany 1. «ująć, chwycić coś na co lub w co; zagarnąć, zaczerpnąć» Nabrać wody do wiadra. Nabrać zupy… … Słownik języka polskiego
zarosnąć — + rzad. zaróść dk Vc, zarosnąćrośnie, zarosnąćrósł, zarosnąćrosła, zarosnąćrośnięty, zarosnąćrósłszy zarastać ndk I, zarosnąćta, zarosnąćają, zarosnąćał 1. «o roślinach, roślinności: rosnąc pokryć coś, rozprzestrzenić się; rozrosnąć się,… … Słownik języka polskiego
podejść — dk, podejśćjdę, podejśćjdziesz, podejdź, podszedł, podeszła, podeszli, podszedłszy podchodzić ndk VIa, podejśćdzę, podejśćdzisz, podejśćchodź, podejśćdził 1. «posunąć się (pójść, rzadziej: pojechać) w jakimś kierunku, zbliżyć się do kogoś lub… … Słownik języka polskiego
rozdźwięczeć — dk VIIb, rozdźwięczećczy, rozdźwięczećczał 1. książk. «wypełnić się hałasem, wrzawą, napełnić się dźwiękiem; rozbrzmieć» Dom rozdźwięczał gwarem. Łąka rozdźwięczała cykaniem świerszczy. 2. rzad. to samo, co rozdźwięczeć się Niech pieśń… … Słownik języka polskiego
wezbrać — dk IX, wzbierze, wezbraćbrał, wezbraćbrany wzbierać ndk I, wezbraćra, wezbraćają, wezbraćał, wezbraćany 1. «o wodzie, rzece, fali itp.: podnieść się powyżej normalnego poziomu; przybrać» Potok wezbrał. Wody zaczęły wzbierać. Wezbrana rzeka. przen … Słownik języka polskiego
zabrzmieć — dk VIIa, zabrzmiećbrzmi, zabrzmiećbrzmij, zabrzmiećbrzmiał 1. «dać się słyszeć; rozlec się, odezwać się» Zabrzmiały ciche dźwięki fortepianu. Zabrzmiał śmiech, śpiew. Zabrzmiała pieśń. Echo zabrzmiało w oddali. Zabrzmiała głośna komenda. przen. W … Słownik języka polskiego
